Komputer Commodore 64 był najlepiej sprzedającym się komputerem osobistym w latach 80-tych. Praktycznie w większości Polskich domów był takie zestaw komputerowy, który oprócz dostarczania rozrywki był jak na tamte czasy potężną maszyną do programowania. Język programowania Basic pozwalał na komputerze Commodore 64 tworzyć nie tylko programy użytkowe ale i również można było pisać na nim gry komputerowe. Przejście w wysoką rozdzielczość wymagało wpisania odpowiedniego kodu i zazwyczaj grafikę tworzyły tzw. sprite czyli duszki.
Specyfikacja Commodore 64
Sprzęt Commodore 64 wyposażony był w między innymi:
1. Procesor – w środku siedział 8-bitowy procesor MOS Technology 6510. Taktowany on był zegarem 1 MHz.
2. Pamięć RAM – Jak na tamte czasy pamięć RAM zupełnie wystarczała do obsługi gier i programów. Na stałe w Pamięci RAM w Commodore 64 znajdowało się 64 kb pamięci. Komputer również wyposażony był w szybką pamięć ROM w ilości 20 kb. Z takimi parametrami pamięci, Commodore 64 zostawiał konkurencję daleko w tyle.
3. Układ graficzny – W Commodore 64 zastosowany był układ graficzny VIC-II z procesorem MOS Technology 6567, który miał możliwość wyświetlenia pola o rozmiarach 40 kolumn na 25 wierszy. Maksymalna rozdzielczość wyświetlana na telewizorze lub monitorze wynosiła 320×200 pikseli. Jak wspomniano wcześniej, do grafiki wykorzystywane były duszki, których mogło być jednocześnie maksymalnie 8.
3. Układ dźwiękowy – Za generowanie dźwięków w Commodore 64 odpowiedzialny był układ scalony 6581 SID. Dźwięk mimo tego, że jak na tamte lata brzmiał wspaniale to uzyskiwany był tylko i wyłącznie w mono. Wiele programów użytkowych pozwało na tworzenie muzyki z możliwością jej późniejszego zapisania. Dźwięk z komputera Commodore 64 w odpowiednim połączeniu mógł również służyć jako syntezator. Świadczy to oczywiście o tym jak bardzo wydajny i nowoczesny był ten układ dźwiękowy.
4. Układ wejścia/wyjścia – Jak to przystało na komputer osobisty, również i Commodore 64 miał możliwość podpięcia dodatkowych urządzeń peryferyjnych. Miał odpowiedni układ wejścia/wyjścia który pozwalał na podłączenie między innymi:
- gniazdo zasilacza
- dwa porty do podłączenia dżojstików (DE-9M) ewentualnie można było podłączyć myszkę jeśli ktoś posiadał
- włącznik zasilania
- expansion port służył do podłączenia kartridża lub rozszerzenia pamięci
- gniazdo antenowe do podłączenia telewizora
- port video/audio gdy ktoś posiadał dedykowany monitor
- port szeregowy do podłączenia np. stacji dysków lub drukarki
- złącze magnetofonu
- port użytkownika
Oprogramowanie Commodore 64
W komputerze Commodore 64 na stale wgrany był interpreter systemu Basic. Pozwał on tworzyć bardzo rozbudowane programy użytkowe oraz gry komputerowe. W zestawie do komputera można było znaleźć książkę, w który podane były przykładowe komendy oraz programy do napisania. Nie było żadnych edytorów kodu i kod pisało się bezpośrednio w głównym oknie Basica. To właśnie dzięki 20 kb pamięci ROM możliwe było nie utracenie napisanego programu. Dla bardziej zaawansowanych użytkowników możliwe było wejście do języka niższego poziomu czyli Assemblera.
Dla kogo był Commodore 64 ?
Commodore 64 tak naprawdę był dla każdego i wiele osób bardzo chętnie z niego korzystało. Najczęściej służył on do gier i wiele dżojstików zostało połamanych podczas grania. Trzeba również przypomnieć, że w Polsce istniała całkiem dobra tzw. scena C64. Chodzi o osoby, które zajmowały się nie tylko programowaniem, ale tworzeniem różnego rodzaju intra, które były umieszczane prze grami. Zapewne wielu z was pamięta tego typu kolorowe szlaczki z muzyczką